Strefa ruchu to oznakowanie, z którym wyjątkowo często możemy spotkać się w rejonie centrów handlowych, marketów, czy różnego rodzaju stref handlowych. Warto zastanowić się, jak należy poruszać się, będąc w strefie ruchu? Czy w takim obszarze piesi mają większe przywileje, aniżeli na drogach publicznych? Oto najważniejsze informacje odnośnie stref ruchu.
Czym jest strefa ruchu?
Zgodnie z obowiązującym prawem, pod pojęciem strefy ruchu rozumiemy obszar, w skład którego zalicza się przynajmniej jedną drogę wewnętrzną, gdzie wjazdy, jak i wyjazdy są oznakowane za pośrednictwem znaków drogowych D-52 i D-53. Często możemy zauważyć je przy wjeździe lub wyjeździe z dużych parkingów, na przykład tych, zlokalizowanych w pobliżu centrów handlowych, czy dużych firm lub stref ekonomicznych. Warto pamiętać, że strefa ruchu nie cechuje się indywidualnymi przepisami prawa. Oznacza to, że poruszając się w strefie ruchu, kierujący zobowiązany jest do przestrzegania przepisów wynikających z kodeksu ruchu drogowego w sposób identyczny, jak ma to miejsce na drogach publicznych.
Pojęcie strefy ruchu reguluje art. 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym. Zgodnie z zapisami przepisów prawnych, każda strefa ruchu obowiązkowo musi być właściwie oznakowana. Znak D-52 wskazuje początek strefy ruchu, o czym informuje wprost wyraźnym, czarnym napisem na białym tle. Z kolei znak D-53 jest oznaczeniem informującym o zakończeniu strefy ruchu. Można powiedzieć, że znak wskazuje na fakt, iż na danej drodze obowiązują wszystkie zasady ruchu drogowego, jakie są charakterystyczne dla każdej drogi publicznej. W związku z tym, w strefie ruchu mogą interweniować służby – policja oraz straż miejska, które mogą karać uczestników ruchu mandatami w razie niestosowania się do przepisów. W przypadku, gdy droga wewnętrzna nie należy do strefy ruchu, może być ona traktowana jako droga prywatna, która nie podlega jurysdykcji służb mundurowych.
Jakie przepisy obowiązują w strefie ruchu?
W strefie ruchu należy poruszać się w sposób identyczny, jak ma to miejsce na drogach publicznych. Strefa ruchu w żaden sposób nie zwiększa przywilejów dla pieszych, czy rowerzystów, jak ma to miejsce w przypadku stref zamieszkania. Wszyscy uczestnicy ruchu, zarówno kierowcy, jak i rowerzyści czy piesi, zobowiązani są do przestrzegania obowiązujących przepisów. Warto pamiętać, że w przypadku, gdy w strefie ruchu nie ma znaków pionowych lub poziomych, na skrzyżowaniach obowiązuje zasada równorzędności, zwana także zasadą prawej ręki. To oznacza, że pierwszeństwo mają pojazdy nadjeżdżające z prawej strony.
Strefa ruchu i strefa zamieszkania – jakie są ich cechy?
W świetle przepisów ruchu drogowego obowiązują dwa odrębne pojęcia, jakimi jest strefa ruchu oraz strefa zamieszkania. Pomimo iż wspomniane definicje bywają dosyć często mylone, posiadają one zupełnie inne znaczenie i co za tym idzie, kompletnie inne przepisy dotyczące poruszania się.
W poprzednich akapitach w szczegółowy sposób wyjaśniliśmy definicję strefy ruchu. Jest to wyraźnie wyznaczony za pomocą znaków D-52 i D-53 obszar, który często możemy napotkać w rejonie marketów, czy centrów handlowych. W strefie ruchu nie obowiązują żadne specjalne przepisy, które zwiększałyby przywileje względem pieszych, czy też kierowców. Warto podkreślić również, że strefa ruchu obejmuje drogi wewnętrzne.
Nowym pojęciem jest natomiast strefa zamieszkania, która zgodnie z art. 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym jest obszarem, na którym obowiązują specjalne przepisy ruchu drogowego. Początek obszaru wyznacza znak D-40, natomiast koniec strefy zamieszkania określa znak D-41. W strefie zamieszkania:
- piesi są traktowani w wyjątkowy sposób, dzięki czemu mogą korzystać z całej szerokości drogi oraz posiadają pierwszeństwo przed pojazdami,
- pojazdy posiadają odgórne ograniczenie prędkości do 20 km/h,
- kierujący nie mogą zatrzymywać się w dowolnym miejscu – parkowanie pojazdu zakazane jest w miejscach innych, niż te, które zostały w tym celu wyznaczone; w praktyce samochód można parkować wyłącznie na wyznaczonych miejscach parkingowych.
Dodatkowo należy wskazać na fakt, że w świetle przepisów prawa strefa zamieszkania obejmuje drogi publiczne. Wyjeżdżając ze strefy zamieszkania, kierujący włącza się do ruchu drogowego. To oznacza, że prowadząc pojazd, należy zachować szczególną ostrożność i obowiązkowo ustąpić pierwszeństwa pozostałym uczestnikom ruchu.
Co różni strefę ruchu i strefę zamieszkania?
Na podstawie informacji z poprzedniego akapitu warto stworzyć proste, przejrzyste porównanie obu stref. Przede wszystkim należy podkreślić, że strefa zamieszkania obejmuje drogi publiczne, najczęściej zlokalizowana jest w rejonie dużych osiedli mieszkaniowych, a jej głównym celem jest zapewnienie bezpieczeństwa pieszym. Strefa ruchu obejmuje drogi wewnętrzne, a jej celem jest wskazanie, że na danej drodze obowiązują standardowe przepisy ruchu drogowego.
Główną różnicą jest kwestia związana z pierwszeństwem poszczególnych uczestników ruchu. W przypadku strefy zamieszkania piesi mają pierwszeństwo przed pojazdami, natomiast w strefie ruchu piesi nie są w żaden sposób uprzywilejowani pierwszeństwem, dlatego są zobowiązani do dzielenia drogi z poruszającym się po niej pojazdami.
Kolejną różnicą, którą warto podkreślić, jest zagadnienie związane z ograniczeniem prędkości pojazdów. Strefa zamieszkania zobowiązuje kierowców do poruszania się z prędkością nie wyższą niż 20 km/h. W strefie ruchu nie obowiązują specjalne ograniczenia prędkości, dlatego po drogach wewnętrznych należących do strefy można poruszać się z prędkością wskazywaną przez znaki lub zgodną z przepisami właściwymi dla danego obszaru (obszar zabudowany – prędkość maksymalna do 50 km/h).
Istotnym faktem jest również fakt, że w strefie zamieszkania kierujący zobowiązani są do pozostawiania (parkowania) pojazdów wyłącznie na wyznaczonych miejscach parkingowych. Pozostawienie samochodu lub motocykla poza wyznaczonym obszarem może skutkować mandatem karnym. W strefie ruchu nie obowiązują żadne ograniczenia co do miejsca, w którym pozostawiony jest pojazd. Oczywiście w tym przypadku należy stosować się do przepisów ruchu drogowego, które wyraźnie określają, gdzie i na jakich zasadach możliwe jest parkowanie samochodu.
Jakie znaki drogowe oznaczają strefę ruchu?
Jak wspominaliśmy we wcześniejszej części tekstu, każda strefa ruchu musi być odpowiednio oznakowana. Zgodnie z art. 2 Ustawy Prawo o Ruchu Drogowym rozpoczęcie oraz zakończenie obowiązywania strefy ruchu oznaczone są za pośrednictwem znaków:
- D-52 – rozpoczęcie strefy ruchu,
- D-53 – zakończenie strefy ruchu.
Jakie ograniczenie prędkości obowiązuje w strefie ruchu?
Warto zastanowić się nad kwestią, jaką jest ograniczenie prędkości obowiązujące w strefie ruchu. W odróżnieniu od sytuacji, z jaką mamy do czynienia w strefie zamieszkania, strefa ruchu nie posiada odgórnie narzuconego ograniczenia prędkości. Z tego względu, w przypadku, gdy poruszamy się w terenie zabudowanym, jesteśmy zobligowani do nieprzekraczania 50 km/h. Jeżeli strefa zostałaby wyznaczona poza obszarem zabudowanym, wówczas dopuszczalna prędkość wynosiłaby 90 km/h. Oczywiście, przez wzgląd na fakt, że droga wewnętrzna znajdująca się w strefie ruchu, podlega zwyczajnym przepisom ruchu drogowego, za przekroczenie prędkości kierujący może otrzymać mandat karny.
Czy strefa ruchu dla kierowców, wpływa na jakość życia mieszkańców osiedla? – podsumowanie
Jak pokazują informacje zawarte w artykule, strefa ruchu nie posiada istotnego wpływu na jakość życia mieszkańców. W odróżnieniu od strefy zamieszkania, omawiana strefa ruchu nie cechuje się żadnymi specjalnymi przepisami, czy przywilejami względem pieszych. Strefa ruchu nie limituje dopuszczalnej prędkości, pierwszeństwa pieszych nad pojazdami, nie wyznacza też miejsc, w których zakazane jest pozostawianie pojazdów. W związku z powyższym, trudno dostrzec realny wpływ strefy ruchu na jakość życia mieszkańców osiedla. Znacznie więcej korzyści dla lokalnej społeczności niesie za sobą ustanowienie strefy zamieszkania, które nadaje pieszym przywilej pierwszeństwa nad pojazdami, ogranicza dopuszczalną prędkość do 20 km/h, oraz limituje możliwość parkowania pojazdów.