Droga wewnętrzna a droga publiczna: różnice i podobieństwa

Przygotowując się do egzaminu na prawo jazdy, nie raz i nie dwa będzie można spotkać się ze sformułowaniem droga wewnętrzna, droga publiczna. Są to bardzo ciekawe zagadnienia, którym się warto przyjrzeć. M.in. z tego względu, że nieznajomość przepisów może skutkować przyznaniem mandatu i punktów karnych. Pomiędzy tymi dwiema drogami istnieją ważne różnice, jakie mogą wskazywać na to, jak w poszczególnych miejscach należy się poruszać.

Co o drogach publicznych wiedzieć trzeba?

Chcąc powiedzieć, czym tak naprawdę są drogi publiczne, najlepiej odwołać się do definicji, jakie można odnaleźć w aktualnie obowiązujących ustawach. Zgodnie z nimi droga publiczna to „droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych”.

Tego typu drogi zna każda osoba z codziennego użytkowania. Zalicza się do nich drogi: krajowe, gminne, wojewódzkie, powiatowe. Chyba jednym z najbardziej znanych przykładów takiej drogi, są autostrady i ulic, jakie na co dzień są pełne zatłoczonych samochodów. Można także dodać, ze tego typu drogi mają swoich właścicieli. Może to być Skarb Państwa, samorząd województwa, powiatu lub gminy.

Z tego typu dróg należy korzystać zgodnie z obowiązującymi przepisami, jakie poznaje się w trakcie kursu na prawo jazdy.

Co o drogach wewnętrznych trzeba wiedzieć?

Właściwie to najszybciej można powiedzieć, że do tego typu dróg zalicza się te wszystkie miejsca, jakie nie zostały zaliczone do kategorii publicznych. Mowa tu m.in. o parkingach, jak również drogach rowerowych. Najważniejsze jest to, że ma się do czynienia z miejscem, jakie nie znajduje się w pasie drogowym publicznym.

To właśnie zarządca drogi odpowiedzialny jest za to, aby określić zasady ruchu, jakie obowiązują w tym miejscu. Ewentualnie może być to osoba, która wchodzi w skład posiadania tej drogi. Prawo o ruchu drogowym zawiera w sobie zasady, jakie obowiązują na tego typu miejscach, jeżeli nie ma żadnego właściciela lub zarządcy tej drogi. Patrząc na współcześnie udostępniane drogi, łatwo można stwierdzić czy ma się do czynienia z drogą publiczną, czy też wręcz przeciwnie.

Jak rozpoznać drogę wewnętrzną?

Jeżeli ktoś nie do końca jest pewien tego, z jakim typem drogi faktycznie ma do czynienia, powinien spojrzeć na dostępne oznakowania. O ile dla dróg publicznych nie ma żadnych takich oficjalnych znaków, tak w przypadku dróg wewnętrznych można już spotkać się z takim oznakowaniem. Drogi wewnętrzne oznacza się przy pomocy znaków o numerach:

• D-46 – to właśnie dzięki temu można dowiedzieć się, że ktoś właśnie stoi na początku takiej drogi. Do tego w tym miejscu powinna znaleźć się tak naprawdę informacja o osobie, jaka odpowiedzialna jest za zarządzanie.
• D-47 – miejsce, gdzie kończy się droga wewnętrzna, a zaczyna się droga publiczna. W tym miejscu należy zachować ostrożność, ponieważ włączając się do ruchu, należy ustąpić pierwszeństwa osobom, jakie już się tam znajdują.

Jedna z różnic, która jest pomiędzy drogą wewnętrzną a publiczną już tak naprawdę została wskazana. Wjeżdżając z tej pierwszej na tą drugą, oficjalną, mającą z reguły większą ilość samochodów, zawsze trzeba ustępować. Ci, co znajdują się na drodze publicznej mają zawsze pierwszeństwo nad tymi, którzy włączają się do ogólnodostępnego ruchu – za wyjątkiem sytuacji, kiedy oznakowanie wskazuje na inną sytuację.

Na co można pozwolić sobie na drodze wewnętrznej?

Właściwie to można powiedzieć, że na ostrożność. Pomimo tego, że ruch na drogach wewnętrznych jest rzadszy, to jednak zawsze należy poruszać się w taki sposób, aby nie zaszkodzić sobie lub innym osobom, jakie już się znajdują w tym miejscu lub też ewentualnie mogą się pojawić. Zabronione jest poruszanie się samochodem w takich miejscach po spożyciu alkoholu lub środków odurzających.

Można jednak po takich drogach poruszać się bez świateł oraz bez zapiętych pasów. Czy jednak warto sobie na to pozwolić? Należy się nad tym zastanowić. O ile można być pewnym swojego ostrożnego zachowania, o tyle nigdy tak naprawdę nie można być pewnym tego, co inne osoby na drodze będą w stanie wykonać.

Mówi się, że po drogach wewnętrznych poruszać się należy bardzo wolno. Z reguły jest to 20 lub 30 km na godzinę. Jednak są też tacy, którzy chcą postawić na brawurę, nie zważając na innych. Lepiej więc zawsze mieć się na baczności. Światła włączone, pasy zapięte, aby nawet w przejażdżki po drodze wewnętrznej móc wyjść cało.

Droga wewnętrzna a strefa ruchu

Omawiając drogi wewnętrzne, warto także odwołać się do strefy ruchu. Często bowiem te dwie kwestie są ze sobą mylone, a różnic pomiędzy nimi jest całkiem sporo.

W pierwszej kolejności należy wyjaśnić, czym tak naprawdę jest strefa ruchu. Pomimo tego, że strefa ruchu jest drogą niepubliczną (podobnie jak droga wewnętrzna), to należy mieć świadomość tego, że to właśnie tutaj obowiązują przepisy wynikające z kodeksu drogowego. Nie ma możliwości co do tego, aby ktoś inny powiedział, jak należy się w danym miejscu zachowywać.

Trzeba więc pamiętać o tym, aby w samochodzie lub też w innym pojeździe mechanicznym zawsze mieć włączone światła. Wszystkie pojazdy, jakie poruszają się po strefie ruchu, muszą mieć aktualne badania techniczne. Osoby, jakie tutaj się poruszają, muszą mieć dokument uprawniający do jazdy, jak również na bieżąco – jeżeli tylko jest taka możliwość – zapinać pasy. W innym bowiem przypadku można liczyć się z tym, że zostanie kierowcy przyznany mandat finansowy.

Strefa ruchu to kolejne miejsce, jakie oznaczone jest specjalnymi znakami:

• D-52 – początek strefy ruchu;
• D-53 – koniec strefy ruchu.

Strefa ruchu vs droga wewnętrzna

Jakie są więc różnice pomiędzy tymi dwoma miejscami. Jest ich kilka i warto je omówić, aby mieć świadomość tego, jak należy poruszać się po danych miejscach i na co tak naprawdę należy uważać.

Na drodze wewnętrznej niektórzy mówią, że można tak naprawdę robić, co tylko się żywnie podoba. Przykładem może być m.in. możliwość parkowania w dowolnym miejscu. Zanim jednak to nastąpi, na bieżąco należy kontrolować znaki, jakie są dostępne. Tak, aby się nie okazało, że zarządca drogi akurat w tym miejscu zabronił parkowania. Jeżeli tak będzie, ma on pełne prawo do tego, aby wezwać policje, która ukarze kierowcę, który pozwolił sobie na samowolkę.

Strefa ruchu, którą najczęściej spotyka się w strefach zamieszkanych, jest miejscem, gdzie to faktycznie pieszy ma pierwszeństwo. Należy pamiętać o tym, że ma się do czynienia z miejscem, gdzie zawsze należy pamiętać o kodeksie ruchu drogowego. Za jego złamanie obowiązywać będą kary finansowe i punkty karne.

Ciekawostki o drogach wewnętrznych

Teoretycznie mówi się o tym, że na drogach wewnętrznych mandatu nie można dostać. Teoretycznie, ponieważ wszystko tak naprawdę uzależnione jest od tego, z jakim oznakowaniem ma się do czynienia. O ile z takimi znakami faktycznie ma się do czynienia, ponieważ wcale nie muszą one zostać ustawione. Trzeba pamiętać bowiem o tym, że droga wewnętrzna może stać się nagle strefą ruchu, która zostaje już oznaczona we właściwy sposób. Wtedy to można spodziewać się m.in. sporego mandatu finansowego, który może wynieść ponad 1000 zł, jeżeli ktoś nie zaparkuje we właściwym miejscu.

Wniosek jest jeden – będąc za kółkiem samochodu zawsze należy się pilnować, ponieważ niechcący można w bardzo łatwy sposób złamać obowiązujące przepisy drogowe. W szczególności, jeżeli na drodze wewnętrznej zostały wyraźnie zaznaczone miejsca do parkowania. Mowa tu m.in. o parkingach, gdzie na ogół ma się do czynienia ze specjalnymi liniami, jakie są wyznaczone dla samochodów. O ile, za ich przejechanie nie ma mandatu, to już za blokowanie ruchu dla innych kierowców, np. zastawiając im ich własne samochody, takiego mandatu można się już spodziewać.

To dlatego w trakcie kursu i egzaminu kładzie się tak duży nacisk, aby móc bez problemu zdobyć odpowiednią wiedzę. Tylko dzięki temu będzie można uniknąć mandatów.